Zaznacz stronę

Streszczenie

W obliczu problemów związanych z państwowymi systemami emerytalnymi, w przyszłości finansowanie życia w okresie starości będzie pochodziło z dodatkowych indywidualnych oszczędności gromadzonych m.in. w pracowniczych programach emerytalnych (PPE). Podjęcie decyzji o samodzielnym odkładaniu pieniędzy poza systemem emerytalnym jest dla wielu bardzo trudnym zadaniem – w kontekście teorii behawioralnych i naturalnych skłonności człowieka do prokrastynacji, konsument zawsze znajdzie ważniejsze przeznaczenie posiadanych dochodów niż gromadzenie długookresowych oszczędności zabezpieczających. Największą barierą ograniczającą korzystanie z dobrowolnych pracowniczych programów emerytalnych jest brak podstawowej wiedzy dotyczącej ich funkcjonowania. Celem artykułu jest wskazanie na powiązania pomiędzy pracowniczymi programami emerytalnymi a CSR . W tekście powołano się na fragmenty wyników badań przeprowadzonych wśród pracowników i pracodawców. Takie podejście pozwoliło na skonfrontowanie opinii obydwu stron.

Wprowadzenie

Pierwotnie, przez całe stulecia jedynym sposobem zabezpieczenia starości – alternatywnym wobec indywidualnego oszczędzania było zamieszkanie z dorosłymi dziećmi i (lub) wnukami. W średniowieczu ludźmi w podeszłym wieku, którzy byli niezdolni do dalszej pracy, zajmował się, w budowanych przez siebie szpitalach i przytułkach, Kościół, a następnie różne instytucje charytatywne. Kolejny etap rozwoju systemów zabezpieczenia starości wiąże się z rewolucją przemysłową. Spowodowała ona, że pod koniec XVIII w., wskutek dynamicznego rozwoju cech rzemieślników, gildii handlowców, kas brackich w górnictwie i hutnictwie czy też kas wzajemnej pomocy w przemyśle, powstały pierwsze zawodowe organizacje zabezpieczające potrzeby ich uczestników oraz rodzin (na wypadek kalectwa, chorób, śmierci głównego żywiciela rodziny). Dopiero potem wykształciły się publiczne państwowe systemy emerytalne, które współcześnie przyjmują różną postać (…)

Tekst ukazał się w j. angielskim w 2020 roku  w publikacji zbiorowej pod tytułem CSR in Contemporary Poland. Institutional Perspectives and Stakeholder Experiences, 2020, link do książki

Autorzy: Dr hab  Iwona Olejnik,  prof UEP, Dr hab, Magdalena Stefańska, prof UEP,